GŁOSKA ,,S” W ZABAWIE

OMÓWIENIE GŁOSKI S

Język układamy za zębami dolnymi, zbliżając zęby  i rozchylając wargi wymawiamy głoskę sssss długo i przeciągle. Artykulacji głoski musi towarzyszyć strumień zimnego powietrza wypływający z ust między zbliżonymi zębami.

ROZMOWA nt. SYCZENIA

Dziecko zastanawia się w jakich okolicznościach można usłyszeć syczenie?

Np.:

-        gdy gęś lub łabędź są zdenerwowane,

-        gdy podczas gotowania wody, wylatuje para

-        gdy powietrze ucieka przez małą dziurkę z balona

-        gdy syczy wąż bo jest głodny itp.

,,NIE CHODZI A PEŁZA< SYCZY GROŹNIE WCIĄŻ< BO TO JEST…..’’ (wąż) – dziecko powinno dokończyć zdanie

GIMNASTYKA NARZĄDÓW MOWY- ,,Przygoda węża”

Rodzic opowiada dziecku historyjkę o języczku, który za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zamienił się w węża. Wcześniej prosi go, aby podczas słuchania powtarzało po nim odpowiednie ruchy językiem, wargami i zębami przy rozchylonych ustach.

WĄŻ spał smacznie w swojej jaskini (język leży płasko na dnie jamy ustnej). Kiedy mocniej zaświeciło słońce, zaczął się wiercić (dziecko porusza czubkiem języka za dolnymi zębami). Obudził się, podniósł (dotykać językiem do dziąseł za górnymi  zębami) i rozejrzał się dookoła. Chciał wyślizgnąć się ze swojej jaskini (dziecko przeciska język między zbliżonymi do siebie zębami), ale okazało się ,że przejście zablokował duży kamień (przy złączonych zębach rozchylają i łączą wargi). Po kilku próbach udało się ominąć przeszkodę. Wąż wyszedł na zalaną słońcem polanę (wysuwają język daleko do przodu).Zatańczył uradowany (rozchylić usta jak do uśmiechu, oblizać wargi ruchem okrężnym) i zasyczał głośno ssssssssssssssssssss

ZABAWA SŁUCHOWO - ARTYKULACYJNA

Rodzic opowiada dziecku historyjkę. Umawia się z nim że na każde słowo, które usłyszy głoskę „s” będzie reagować krótkim sykiem i podniesieniem ręki.

Wąż spał sobie smacznie w swojej jaskini pod wiszącą skałą. Promienie słońca wpadały przez małą szczelinę i muskały jego niebieską skórę. Nagle wąż się obudził z sykiem. Śniło mu się, że gonił go wielki tygrys, (wyrazy należy wymawiać powoli, delikatnie wydłużając brzmienie głoski „s”.

Opracowanie na podstawie literatury: Ewa Kraczkowska - logopeda

WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW

Mowa kształtuje się według określonych faz rozwojowych w pierwszych latach życia.

Nie można oczekiwać od małego dziecka, by w jego mowie pojawiły się wszystkie głoski jednocześnie.

• Rodzicu! Jesteś pierwszym wzorcem do naśladowania mowy dla dziecka.
• Podtrzymuj naturalną skłonność do mówienia swojego dziecka.
• Bądź cierpliwym słuchaczem i niewyczerpanym źródłem informacji.
• Mów do dziecka powoli, wyraźnie i jak najczęściej.
• Wykorzystuj każdą sytuację do tego celu (spacery, czynności codzienne, zabawy).
• Bądź dla swojego dziecka źródłem prawidłowych wzorców wypowiedzi. Nie mów pieszczotliwie i nie wyręczaj dziecka w mówieniu, bo to zaburza rozwój artykulacji. 
• Dobry słuch jest warunkiem prawidłowego rozwoju mowy. Obserwuj reakcje słuchowe dziecka na dochodzące dźwięki. Przy jakichkolwiek wątpliwościach zgłoś się z dzieckiem na badanie słuchu.
• Dla rozwoju mowy istotny jest sprawnie działający narząd artykulacyjny. Nieprawidłowości ssania, połykania, żucia zwykle poprzedzają zaburzenia mowy.
• Mowa rozwija się przy prawidłowo przebiegającym rozwoju ruchowym, właściwie kształtującej się sprawności manualnej i poczuciu rytmu. Dzieci, które zaczęły chodzić później niż rówieśnicy, mogą również później zacząć mówić.
• Kontakt z rówieśnikami mobilizuje do mówienia i stwarza sytuacje aktywizujące spontaniczną mowę dziecka. 
• Obserwuj jak mówi twoje dziecko w porównaniu z rówieśnikami. Słuchaj sugestii nauczycieli przedszkola. Wobec jakichkolwiek niepokojów skorzystaj z pomocy logopedy.

Tego nie róbmy:

• Unikajmy podawania dziecku smoczka typu "gryzak", zwracajmy uwagę, aby dziecko nie ssało palca. Następstwem tych niepożądanych zachowań mogą być wady zgryzu, które prowadzą do wad wymowy.
• W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego), dostarczając dziecku prawidłowy wzorzec językowy danego słowa.
• Nie zaniedbujmy chorób uszu, gdyż nie leczone mogą prowadzić do niedosłuchu, a w następstwie do nieprawidłowej wymowy.
• Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, zadawajmy dodatkowe pytania, co przyczyni się do korzystnego rozwoju mowy.
• Nie poprawiajmy wymowy dziecka żądając, by kilkakrotnie powtarzało dane słowo. Niech z naszego języka znikną słowa :"Powtórz ładniej", "Powiedz lepiej". Wychowanie językowe to nie tresura.
• Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecka za wadliwą wymowę.
• Nie zmuszajmy dziecka leworęcznego do posługiwania się ręką prawą w okresie kształtowania się mowy. Naruszanie w tym okresie naturalnego rozwoju sprawności ruchowej zaburza funkcjonowanie mechanizmu mowy. Często prowadzi to do zaburzeń mowy, a w szczególności do jąkania.
• Nie wymagajmy od dziecka zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do wymawiania zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać. W ten sposób przyczyniamy się do powstawania błędnych nawyków artykulacyjnych, trudnych do zlikwidowania.

Opracowanie: Izabela Młyńska - logopeda